Jedenaście pazurów

Jakość opowiadań strasznie nierówny. Trzy ostatnie tylko omiotłam wzrokiem, bo mnie zanudziły po kilku stronach. Natomiast Kociarka i Kot Shrekingera były naprawdę super. Pozostałe kompletnie przeciętne i mało o kotach.

Jakość opowiadań strasznie nierówny. Trzy ostatnie tylko omiotłam wzrokiem, bo mnie zanudziły po kilku stronach. Natomiast Kociarka i Kot Shrekingera były naprawdę super. Pozostałe kompletnie przeciętne i mało o kotach.

Opowiadania skomplikowane,trudne.Ciekawe , najładniejsze są rude koty 🐆.Ostatnio miałem okazję przytulić kotka.

Opowiadania skomplikowane,trudne.Ciekawe , najładniejsze są rude koty 🐆.Ostatnio miałem okazję przytulić kotka.

UWAGA: CZYTANIE TEJ KSIĄŻKI POWODUJE NIEPOKÓJ NASILAJĄCY SIĘ W POBLIŻU KOTÓW.

A tak poważnie. 11 opowiadań. Jedenastu autorów (+ Andrzej Sapkowski we wstępniaku). I koty. Znacznie więcej niż 11. W różnych konfiguracjach kolorów i umiejętności. Pomimo usilnych starań nie udało mi się zauważyć nadprzyrodzonych możliwości opisanych w książce u żadnej z moich kocic. Za to mały minusik, bo teraz nie wiem, czy szukać dalej, czy skubane tak dobrze się maskują.

Moim zdaniem wszystkie opowiadania trzymają poziom, jedno (gdzie główną rolę grają sporo starsze i większe zwierzęta) było jak na mój gust trochę za bardzo zagmatwane i jakoś nie mogłem się odnaleźć, ale może to przez uroki czytania w tramwaju i jakąś wycieczkę przedszkolaków, reszta w sam raz, może bez fajerwerków, ale na poziomie pozwalającym na niezłą zabawę. Każde opowiadanie poprzedza krótka anegdotka jego autora, również na temat czworonogów. Coś dla siebie znajdą fani horroru (zarówno w postaci najzwyklejszych duchów jak i klimatów w stylu Lovecrafta),kryminału jak i s-f (tak, da się połączyć koty i Warhammera).

Generalnie nie trzeba mieć kotów, żeby zabrać się za tę pozycję (nikt tego nie sprawdza!),natomiast jeżeli ktoś nie przepada za tymi przemiłymi (zgadza się, patrzą mi teraz na ręce) zwierzakami, to raczej nie będzie się tak dobrze bawił.

UWAGA: CZYTANIE TEJ KSIĄŻKI POWODUJE NIEPOKÓJ NASILAJĄCY SIĘ W POBLIŻU KOTÓW.

A tak poważnie. 11 opowiadań. Jedenastu autorów (+ Andrzej Sapkowski we wstępniaku). I koty. Znacznie więcej niż 11. W różnych konfiguracjach kolorów i umiejętności. Pomimo usilnych starań nie udało mi się zauważyć nadprzyrodzonych możliwości opisanych w książce u żadnej z moich kocic. Za to...

Po za trzema opowiadaniami, których czytać się nie dało, to na prawdę dobra antologia. Na szczególną uwagę zasługują: Kot Szrekingera, Nietak, Kociarka i Kotik. Poziom trzymają także: Koszmar w Providence, Dobranocka, Nocą czarną jak kot i Paskudny dzień w mieście.

Po za trzema opowiadaniami, których czytać się nie dało, to na prawdę dobra antologia. Na szczególną uwagę zasługują: Kot Szrekingera, Nietak, Kociarka i Kotik. Poziom trzymają także: Koszmar w Providence, Dobranocka, Nocą czarną jak kot i Paskudny dzień w mieście.

Zaznaczyłam "Przeczytane", ale tak naprawdę poddałam się po dwóch tygodniach i nie zmieliłam do końca (zostały mi dwa opowiadania, więc większość przeczytałam, ostatnie dwa jedynie przeleciałam wzrokiem). A zaczęło się nieźle. Przedmowa Sapkowskiego jest rewelacyjna, następujący po niej "Kot Szrekingera" również, "Koszmar w Providence" to wprawdzie nie moje klimaty, ale też swoją wartość ma. Niestety, im dalej, tym gorzej, zbyt wydumanie, za mało kotów, za bardzo w klimacie polskiej fantastyki, którego nie trawię. Być może komuś się spodoba, ale mnie te pazury zmasakrowały.

Zaznaczyłam "Przeczytane", ale tak naprawdę poddałam się po dwóch tygodniach i nie zmieliłam do końca (zostały mi dwa opowiadania, więc większość przeczytałam, ostatnie dwa jedynie przeleciałam wzrokiem). A zaczęło się nieźle. Przedmowa Sapkowskiego jest rewelacyjna, następujący po niej "Kot Szrekingera" również, "Koszmar w Providence" to wprawdzie nie moje klimaty, ale też...

Jak to w zbiorze opowiadań bywa poziom utworów jest nierówny. Niektóre wciągają (np. "Kotik"),inne nudzą i są męczące (np. "Szczyt piramidy"). Nie podobało mi się, że w większości opowiadań kotom przypisywano trochę na siłę zabobonne cechy magiczne. Osobiście wolałabym, aby kot pojawiał się częściej jako ten zwykły zwierzak domowy. Jednak jako całość książka jest dosyć dobra, szczególnie dla osób uwielbiających te niezwykłe stworzenia :)

Jak to w zbiorze opowiadań bywa poziom utworów jest nierówny. Niektóre wciągają (np. "Kotik"),inne nudzą i są męczące (np. "Szczyt piramidy"). Nie podobało mi się, że w większości opowiadań kotom przypisywano trochę na siłę zabobonne cechy magiczne. Osobiście wolałabym, aby kot pojawiał się częściej jako ten zwykły zwierzak domowy. Jednak jako całość książka jest dosyć...

Moja recenzja:
http://literaturomania.blogspot.com/2015/12/jedenascie-pazurow-czyli-kocie-tajemnice.html

Moja recenzja:
http://literaturomania.blogspot.com/2015/12/jedenascie-pazurow-czyli-kocie-tajemnice.html

Magiczne stworzenia w opowiadaniach o zróżnicowanej jakości.
Oceńcie sami

Magiczne stworzenia w opowiadaniach o zróżnicowanej jakości.
Oceńcie sami

Kilka dobrych opowiadań, kilka słabszych, ale wszystkie z motywem kota.

Kilka dobrych opowiadań, kilka słabszych, ale wszystkie z motywem kota.

Książka bardzo nierówna. Z tendencją raczej spadkową. Na początku doskonała i porywająca, potem już coraz to słabiej. W końcówce już naprawdę niewiele jest kota a za dużo naciągnięcia. Ale pierwsze kilka opowiadań? Boskie!

Książka bardzo nierówna. Z tendencją raczej spadkową. Na początku doskonała i porywająca, potem już coraz to słabiej. W końcówce już naprawdę niewiele jest kota a za dużo naciągnięcia. Ale pierwsze kilka opowiadań? Boskie!